Najstariji Nemanjin sin Vukan je trebalo da nasledi po monarhističkom načeli očev presto. Međutim, on je u dva navrata nasilno, pre vremena, pokušao da uzurpira očev presto. U tome su mu podršku davali Mađari, jer je bio njihov zet. Nemanja je vojnički porazio sina Vukana i lišio ga prestola. Presto je predao sinu Stefanu Nemanjiću, budućem prvom srpskom kralju Prvovenčanom. Najmlađi sin Rastko se zamonašio i dobio ime Sava.
Odmah posle Nemanjine smrti otpočeo je rat između Vukana i Stefana. Stefan je bio vizantijski zet (princeza Evdohija) i uživao je podršku Vizantije. Rat je trajao dve godine i Vukan je privremeno zauzeo srpski presto, međutim, braću je izmirio Sava nad moštima njihovog oca u manastiru Studenica. Tako je stefan Nemanjić preuzeo presto oko 1102.g. Vukan je nastavio da gospodari Zetom. Stefan Nemanjić je uspeo da očuva tekovine svoga oca i učvrsti državni aparat.
1204.g. Carigrad je pao u ruke latinskih krstaša iz IV krstaškog pohoda koji je predvodio Enrike Dandola. Tada je na prostoru Carigrada i okoline obrazovano latinsko carstvo. Vizantija je nastavila da živi u dve zasebne celine: kao nikejsko carstvo (Azija) i kao epirska despotovina (Grčka). Vizantijsko carstvo će se obnoviti 1261.g.
Stefan Nemanjić se po drugi put oženio, i to Anom Dandolom, unukom Enrika Dandola. Taj svoj brak sa katolikinjom iskorišćava za dobijanje krune od strane pape, pošto Vizantija nije postojala trenutno. Međutim, papa Inoćentije III nije želeo da podari krunu „varvarskom vladaru“. U trećem pokušaju Stefan Nemanjić je izdejstvovao kraljevsku krunu koju mu dodeljuje papa Honor II. Krunu predaju papski izaslanici 1271.g. čime Stefan Nemanjić postaje prvi srpski kralj, a time se Srbija uzdiže u ram kraljevine. Krunisao se iste godine u Žiči koja će ot tada postati mesto krunisanja budućih srpskih kraljeva, kao i crkvenih dostojnika.
Papa je očekivao da će davanjem krune privući Srbiju katoličanstvu, ali Stefan Prvovenčani, kao pravoslavni vladar, ogradio se od katoličanstva, uzimajući titulu samodržca (aftokatera).
Istovremeno Sava Nemanjić putuje po svetim zemljama i donosi u Srbiju crkvene relikvije, ikone, crkvene knjige, stvarajući na prostoru Srbije prve temelje školstva i prosvećenosti. 1219.g. izdejstvovao je od nikejskog patrijarha titulu arhiepiskopa, čime uzdiže Srbiju u rang arhiepiskopije. Sveti Sava, kao prvi srpski arhiepiskom, čini da srpska crkva postaje samostalna. Tome se usprotivio ohridski arhiepiskop Mihajlo Kerularije.
Нема коментара:
Постави коментар