MAČU PIKČU

Maču Pikču je sveti grad Inka koji se nalazi na najvišem delu istočnih Anda, na istočnim padinama planinskog lanca Urubamba, na visini od 2.350 metara nadmorske visine.

Maču Pikču je verovatno izgrađen 1300.godine, ali je ostao sakriven sve do 1911.godine kada ga je otkrio Amerikanac Hajram Bingam.

Maču Pikču svedoči o periodu veličanstvenog carstva Inka. Nakon osvajanja teritorija, moćna vojska Inka sagradila je kanale za navodnjavanje i sisteme popločanih cesta, a građevinari su sagradili tvrđave, hramove i monumentalne kamene zgrade.

Danas arheolozi tvrde da Maču Pikču nije bio grad u klasičnom smislu, jer nisu pronađeni ostaci birokratske uprave, trgovine ili vojnih utvrđenja. Najverovatnije je građen kao carski posed i religijsko utočište ili kao tajni ceremonijalni grad.

Ostaci Maču Pikčua odaju carski stil Inka kakav se može naći i na drugim mestima nekad najveće države američkog kontinenta, pre dolaska Evropljana. No neobičan je po okolini: smešten je usled bujne vegetacije koju navodnjava reka.

Grad ima oko dve stotine građevina smeštenih po terasama i raspoređenih oko velikog središnjeg trga. Grad je podeljen na uske i izdužene četvrti koje maksimalno iskorišćavaju prostor. Postoje i terase izvan naseljenog dela koje imaju kanale za navodnjavanje. Na visini u središtu grada nalazi se granitni monolit, koji je možda bio žrtvenik, karakterističan za Inke, a možda i opservatorija. Zidine Maču Pikčua izgrađene su od orijaških kamenih blokova. Podatak je još fascinantniji, jer se zna da Inke nisu poznavali točak ni gvozdeno oruđe, a analizom je utvrđeno da su blokovi savršeno izrezani u kamenolomima i da su završni radovi obavljani na samom gradilištu.

Grad koji je 400 godina bio zaboravljen u andskoj prašumi, čini se da je bio napušten i pre nego što su carstvo Inka pokorili Španci. Prema jednoj teoriji, stanovnike je pokorio sifilis koji je stigao iz Evrope, a ostalo je učinio građanski rat.